รีเชฟชั่นกับแม่บ้าน ก็ไม่ต่างกับคนพายเรือลำเดียวกัน
“หัวก็ใบ้ ท้ายก็บอด”. ช่วยกันพายเรือ ต่างคนต่างตั้งใจพาย ในหน้าที่ของตน อย่างดีที่สุดเต็มที่ เพื่อให้ถึงจุดหมาย
คนหัวเรือก็เป็นไบ้. พูดไม่เป็น บอกไม่เป็น ใช้คำไม่ถูก ไม่เข้าใจงานของคนคัดท้ายเรือ เพราะไม่เคยไปทำ. ก็บอกกล่าวงานคนตาบอด ท้ายเรือไม่ได้ ในใจก็นึกก่นด่าไอ้คนท้ายเรือนี่ช่างงี่เง่า ไม่รู้จักทำหน้าที่ของตน ทำไม่ถึงทำงานแย่ๆ ออกมา เห็นใหมว่ามันกระทบงานข้างหน้าจนฉั้นพายเรือไปไหนไม่ได้ วนอยู่ที่เดิมมองไม่เห็นหรือไง กูเครียดเข้าใจบ้างสิ
คนคัดท้ายเรือ ก็ใจบอด หูตึง รับฟังเสียงบอกเสียงพูดของคนหัวเรือ. ว่าถูกตำหนิ คอยแต่ขัดแข้งขัดขา. ทำอะไรก็ผิดไปหมด ใช้ให้ทำโน่นนี่นั่นมั่วไปหมดเป็นหัวภาษาอะไรวะ ทำงานไม่มีระบบ ช่างโง่เหลือเกินเห็นใหมว่ามันกระทบงานข้างหลังจนรวนไปหมด ไอ้คนหัวเรือ พายมั่ว พาวนอยู่ที่เดิม กูเหนื่อยเห็นใจกันบ้างใหม
ต่างคนก็ต่างทำหน้าที่ แบบตัวใครตัวมัน. แต่ไม่เข้าใจ การพายเรือไปด้วยกัน ไม่เข้าใจงานของกัน โทษกันไปมา ไม่จบไม่สิ้น
มีจุดหมายเดียวกัน ลงเรือลำเดียวกัน แต่พายไปคนละทาง. เหนื่อยทั้งคู่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น