แจกันหรือแก้วน้ำ ภาชนะ หรือใจคน

แม่บ้านถามว่าทำไมอาจารย์ถึงได้สอนใด้สอนให้ใช้ของทุกอย่างให้คุ้มค่า ดอกไม้ก็ใช้จนกระทั่งร่วงจนเหลือแต่กลีบก็ยังถูกใช้. แจกันก็ปรับเอาจากแก้วน้ำเหลือใช้แล้ว จะไม่ให้ของเหลือทิ้งเลยหรือ พอดีครูเป็นคนโชคดี ที่เกิดมาจน ก็เลย ถูกสอนให้ใช้และบริหารทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัดให้เกิดมูลค่าและใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่อย่างไรหล่ะ
ถ้าถามว่าเอาแก้วน้ำ มาเป็นแจกัน. มันผิดนะคะ. แจกันก็คือแจกัน แก้วน้ำก็คือแก้วน้ำ.
ครูก็ขอตอบว่า มันต่างกันตรงไหน มันก็เป็นภาชนะเหมือนกัน. สิ่งที่ใส่ลงไปในแก้ว สกปรกหรือไม่ ข้างในแก้วใบนั้นมีแต่น้ำสะอาดและดอกไม้ที่สวยงาม ไม่มีของสกปรกอยู่ในนั้นเลย.
ใจคนตากหากหล่ะที่ ไม่สะอาด. ที่คอยแต่ยึดถือ ว่าสิ่งนั้นต้องเป็นอย่างนี้. สิ่งนี้ต้องเป็นอย่างนั้น. เมื่อไม่ได้อย่างใจฉัน. เขาก็ขัดเคืองใจ มันก็มีแต่ทุกข์ แก้วน้ำหรือแจกัน. มันก็ไม่ต่างกันหรอก แล้วแต่เราจะใส่อะไร ลงไป. จิตใจเราก็เหมือนกัน. ยึดมากก็ทุกข์มาก ถือมากก็หนัก ลำบากทั้งกายทั้งใจ.

อบรมแม่บ้านโรงแรมสตาร์. ระยอง

ความสุขของครู สอนแม่บ้าน

ความสุขของครู ตลอดเจ็ดปี ที่เริ่มสอนแม่บ้านมา ทุกๆครั้งที่ไปสอนแต่ละที่. เริ่มจากวันแรกของการอบรมแม่บ้าน จับความรู้สึกของผู้เข้าอบรมได้ เนื่องจากแม่บ้านจะไม่คุ้นเคยกับการอบรม หรือการฝึกสอนในเรื่องงานของตัวเอง ครั้งแรกที่เห็นหน้าครู ไม่ต้องบอกก็รู้ ว่าห่วงงาน มากกว่าที่จะมาเรียน ครูต้องค่อยๆคุย ค่อยๆปรับความเข้าใจ ถึงจะเริ่มสอนได้ 
ทุกครั้งที่ท้อ ที่หมดกำลังใจ เวลาเจอแม่บ้านดื้อ ไม่เข้าใจ ครูจะนึกถึง การสอนครั้งที่ผ่านมา ทุกครั้งตอนที่จบการอบรม จะมีลูกศิษย์ เดินมาขอถ่ายรูป จับมือ กอดครู ขอบคุณ ครู รอยยิ้มและสายตาที่เกิดจากแรงศัทธา ความเชื่อใจ นั้นทำให้ครูมีกำลังใจทุกครั้ง
ความสุขของผู้ให้ที่ได้เห็น ผู้รับมีแสงสว่าง ขึ้นในแววตา มันยิ่งใหญ่และเพิ่มพูน ทุกๆครั้งที่ออกเดินทาง ไปสอนตามที่ต่างๆ แม้จะแสนไกลหรือลำบาก ทำให้ครูนึกถึงพ่อผู้ให้ที่ยิ่งใหญ่ที่จากไป ความลำบากจากการเดินทางที่เรามี เทียบไม่ได้แม้เศษธุลีดินของท่าน
รู้แล้วว่าพลังศัทธาที่เพิ่มพูนคืออะไร รู้แล้วว่าผู้ให้มีกำลังมาจากไหน ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ เป็นอย่างนี้นี่เอง
เจริญตามรอยพ่อมาหลายปี เห็นหนทางพ่อที่ทิ้งไว้นับวัน ก็ยิ่งเห็นหนทางที่ชัดเจน ขึ้น ถึงแม้วันนี้ไม่มีพ่อ. แต่หนทางและคำสอนของพ่อยิ่งชัดเจน.