วันพฤหัสบดีที่ 25 มกราคม พ.ศ. 2567

การวางแผนงานแม่บ้านโรงแรม

การทำห้องพักในโรงแรม สิ่งสำคัญไม่ใช่การขายห้องพักให้ได้เพียงอย่างเดียว แต่การเตรียมความพร้อมห้องพักและสถานที่ งานบริการ ของทีมงาน ในการดูแลลูกค้า สำคัญไม่แพ้กันเลย

การวางแผนการทำงาน ฝ่ายแม่บ้าน ต้องวางแผน กัน เป็น แผน 1ปี แผน 6 เดือน 4 เดือน 1เดือน 1สัปดาห์ และทุกๆวัน ซึ่ง ฝ่ายหัวหน้าF/O กับหัวหน้า HK. จะช่วยกันทำแผนงาน นี้ขึ้น เพื่อให้งานแม่บ้านเป็นระบบ ซึ่งเราจะรู้สถิติ ของลูกค้าในแต่ละปีอยู่แล้ว ว่าช่วงไหน มากน้อย
เราเตรียมกำลังคนให้เพียงพอ และเตรียมงาน เบื้องหลังแม่บ้าน จัดการทำงานแต่ละรูปแบบ ในช่วงเวลาที่เหมาะสม ไม่ใช่ลูกค้าเยอะ ห้องเต็ม ก็ให้ขัดพื้นยันฝ้า เช็ดฝาผนังยันหลังตู้เย็น ขัดกระจกทุกวี่ทุกวัน นึกอยากจะสั่งก็สั่ง ไม่ดูฟ้าฝน ทำไปก็เหมือนเดิม ไม่ได้คุณภาพ เพราะเวลาจำกัด คนก็จำกัด
งานบางอย่าง เราให้ทำจัดในช่วงเวลาที่เหมาะแก่งาน และกำลังคน ไปเรื่อยๆ ไม่สะสมคราบสกปรก แล้วรอทำทีเดียว
ส่วนใหญ่ แม่บ้านที่ไม่ได้วางแผน จะรอทำตอนเชคเอ้าน์ อย่างเดียว เมื่อมี ลูกค้าน้อยเห็นแม่บ้านว่างงาน ก็ให้หยุด หรือให้ไปทำอย่างอื่น
แทนที่จะใช้โอกาสนี้ให้แม่บ้านทำความสะอาดห้องให้ละเอียด หรือทำในสิ่งที่ไม่ได้ทำ ตอนที่ลูกค้าเยอะ
เมื่องานแม่บ้านเข้าระบบแล้ว จะผลัดเปลี่ยนหมุนเวียน แม่บ้านยังไง งานหลังบ้านจะสะเทือน น้อยมาก
มีการสำรองแรงงาน แม่บ้านแฝง ไว้ในแผนกอื่นๆ เพื่อช่วงเวลาที่วิกฤติกำลังคน ก็สามารถดึงมาช่วยได้
“….
ไม่อยากปวดหัว งานหลังบ้าน ก็วางแผนงานให้เรียบร้อย อย่าปล่อยให้เป็นไปตามยถากรรม…”
เอาแต่ บ่นอย่างเดียว จะไม่ช่วยอะไร บ่นมาก คนก็หนีเราไปอยู่ที่อื่น

วันพุธที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2567

พอเพียงหรือขี้เกียจ

ข้ออ้าง ในการหยุดพัฒนาตัวเอง หลบอยู่ในที่ปลอดภัย เพื่อจะได้ไม่ต้องเหนื่อย กับปัญหา พอใจกับความสกปรกอยู่อย่างนั้น 

       งานแม่บ้าน โรงแรม ถ้าเราหยุดพัฒนาเมื่อไหร่ คือการเริ่มถอยหลัง และล้าสมัยทันที 

ความรู้เก่า ทักษะเดิม ถูกใช้มาหลายยุคสมัย ทำซ้ำๆ ในแบบผิดๆถูกๆ ถ่ายทอดกันมารุ่น ต่อรุ่น ขาดการส่งเสริมไปในทางอื่นที่ดีกว่า 

แม่บ้านหลายคน แทบจะไม่รู้เหตุผล ของการปูเตียง ในแต่ละแบบ และไม่รู้จัก เคมีน้ำยาที่ตัวเองหยิบใช้ ในทุกๆวัน เครื่องมือทำความสะอาด ก็อาศัยความเคยชิน ไม่ได้เปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้น เคยใช้แบบไหนก็แบบนั้น 

ด้วยความเคยชินจึงคิดว่าง่าย และสบายแล้ว 

แต่ความต้องการของลูกค้า ไม่เป็นเช่นนั้น ถึงสะอาดแล้วก็ต้องสะอาดมากขึ้นอีก สวยแล้วก็ต้องสวยอีก

 

เมื่อไหร่ที่เราหยุดสวยหยุดสะอาด เราก็จะกลายเป็น โรงแรมป้าแก่ๆ หน้าตาสกปรก แถมขี้บ่น ไม่มีคนคบ 😁😄

วันศุกร์ที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2567

สวัสดี ปีใหม่ 2567
”มนุษย์แม่กับ สังคมคนแก่ ใกล้ฝั่ง“มนุษแม่กับสังคม


”มนุษย์แม่กับ สังคมคนแก่ ใกล้ฝั่ง“

  เวลากลับบ้าน ก็จะได้ยิน แม่จะเล่าให้ฟัง ว่าชีวิตคนโน้น เขาสบาย คนบ้านคนนี้เขา มีตังค์ สบายไปละ 

บางคนเขาไม่เคยทำบุญเข้าวัด แต่ทำไมชีวิตเขาได้ดี อยู่สบาย ไม่ลำบากทำงานหนัก วันๆก็นั่งๆนอน กินกับลูกหลาน  

    เมื่อก่อนแม่ลำบากมาก เข้าวัดเข้าวาทุกศีลไม่เคยขาด ทำบุญทำกุศลขยัน หมั่นเพียร ทำงานกว่าจะได้สุขสบาย ในวันนี้ 

    “แม่...ความสบายมันมีสองอย่าง ”

หนึ่ง..ความสบายกายมีทรัพย์สินเงินทอง พอที่จะเอื้ออำนวยไม่ให้ลำบากทางกาย อันนี้ใครๆเขาก็มีกันได้   มันเป็นทรัพย์ข้างนอก 

     ถึงจะรวยมีเงินร้อยล้านพันล้าน มีความสะดวก สบาย ก็ยังเป็นทุกข์ บ้านหลังหลายร้อยล้าน เตียงที่นอน อีกหลายแสน ห้องน้ำสวยหรู อลังการ อาหารมีครบทุกข์มื้อไม่เคยขาด  แต่ก็เป็นทุกข์ 

 ฟูก หมอน ที่นอนหลายแสน ผ้าปูราคาแพง ไม่ได้ทำให้หลับสนิท อาหารที่เต็มโต๊ะ ไม่ใช่ว่า จะได้กินของอร่อยทั้งหมด 

       บางครั้งแทบไม่ได้รับรู้ความสุขสบายเหล่านั้นด้วยซ้ำ เพราะเป็นทุกข์ทางอารมณ์ เห็นอะไร ก็ขวางหูขวางตาหงุดหงิด ไม่ได้อย่างใจ กินอะไรไม่ถูกลิ้น ก็โมโหปล่อยไม่ลง ปลงไม่เป็นก็ทุกข์ 

“เป็นทุกข์ ก็ยังไม่รู้ว่าตัวเอง ทุกข์ แล้วยังไม่รู้ทางแก้ทุกข์ ”

     ความสบายแบบที่สอง คือความสบายใจ  แม่มีใหม แค่แม่เห็นหน้าลูกหลาน เขาได้ดีมีสุข แม่ก็สุขใจ  

ลูกหลาน รู้ว่าแม่กินยาก ก็สรร หาของกิน ที่หายาก มาให้  ญาติพี่น้องใกล้ ใกล เอาผัก ปลาที่แม่ชอบกิน แวะเวียนเข้ามาหาไม่เคยขาด 

 ไปวัดไปวา เพื่อนฝูงเขาชื่นชม แม่ ชื่นชมลูกหลานแม่ว่าเขาเป็นเด็กดี แม่ก็สุขใจ 

  แม่อยู่บ้านแวดล้อมไปด้วยญาติพี่น้องเพื่อนฝูง ที่รักแม่ คอยไถ่ถามทุกข์สุข อยู่เสมอ ใจแม่เบิกบานไปด้วยบุญกุศล ที่ได้ช่วยคนโน้นคนนี้ เวลาเขาลำบากมาขอให้ช่วย แม่มีความจำเรื่องการช่วยคน ทำบุญทำกุศล เยอะแยะมากมาย ระรึกถึงตอนไหนก็มีแต่บุญ

     ทุกๆวันนี้แม่อยู่กับความสงบและเบิกบาน มีที่พึ่งทางธรรมะ  รู้บาป รู้บุญ เวรกรรม รู้การสะสมกรรม และการตอบสนองของกรรม ในชาตินี้   รู้ธรรม พอสมควรแก่ สติปัญญา 

สุขสบายกาย ตามอัตภาพ เพราะมันแก่แล้ว เจ็บป่วยบ้างเป็นธรรมดา 

ความสุขทางใจ มันเบิกบาน ปลื้มปริ่ม อิ่มเอม ไปไหนจะไม่กลัวลำบาก มีความพอใจ ในสิ่งที่มี และที่เป็นอยู่ ความอยากได้ อยากมี มันลดลง แม่ก็ไม่โหยหา หรือรู้สึกขาดแคลน 

 ความสุขทางใจ ไม่ได้มีกันง่ายๆ นะแม่ เพราะแม่สะสมความรัก ความดี สะสมบุญมาตั้งแต่สาวๆไง มันเลยมาออกผลตอนแก่ 

แม่รวยกว่ามหาเศรษฐีอีก 

อย่าอิจฉาคนอื่นเลยแม่....แม้แต่มหาเศรษฐี เขายังต้องอิจฉาแม่ 😅

(ภาพประกอบ คือตอนไปเก็บผักในสวนตัวเอง ที่คนอื่นปลูก ให้เก็บกิน  )

สวัสดีปีใหม่ 2567 เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง