“เมื่อไหร่ ที่เธอมีใจที่สะอาด ”
เธอจะเห็นความสกปรก เป็นงานที่ต้องทำ เหมือนกับการหายใจ ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน ที่จะต้องเก็บกวาดมัน
จะคอยสอดส่อง ป้องกัน แก้ไข งานที่อยู่ตรงหน้า อย่างเอาใจใส่ ไม่ให้บกพร่อง
แล้วจะคอยระแวดระวัง ไม่ให้ความสกปรก เหล่านั้น กระเด็นไปสร้าง ความเดือดร้อน ให้คนอื่น
ทุกวัน จะคอยปัดกวาดเช็ดถู งานข้างหน้าอย่างพิถีพิถัน เพราะอยากให้คนอื่น ได้มาจับต้องของที่สะอาด
และจะมีความสุข เมื่อเห็นผลงานของตน เป็นประโยชน์ กับผู้คน
ถึงตอนนั้นหัวใจเราจะผ่องแผ้ว สดใส ปราศจากความมัวหมอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น