มีหมู่บ้านหนึ่ง คนในหมู่บ้านนั้นมีหน้าที่ ที่จะต้องทำคือตัดต้นไม้
แต่ละคนมีมีดพร้าทู่ๆ ไม่มีคม เหมือนๆกันคนละ 1 เล่ม
ทุกๆวันคนทั้งหมู่บ้านจะตื่นแต่เช้าไปตัดต้นไม้ ทุกๆคนจะพยายามใช้มีดพร้าทู่ๆ ของตัวเองอย่างขยันขันแข็ง ตัดจนเหนื่อยแรง จนตะวันตกดินก็กลับบ้าน ทุกคนทำแบบนั้นทุกวันและทุกวัน
มีชายหนุ่ม คนหนึ่งเห็นการใช้มีดทู่ๆฟันต้นไม้ของคนทั้งหมู่บ้านแล้วมันไม่ได้ผลดีเท่าที่ควร เขาจึงคิดหาวิธีใหม่ หันมานั่งลับมีดของตัวเองให้คม
ทุกๆวันคนทุกคนในหมู่บ้านพากันไปตัดต้นไม้ เว้นแต่ชายหนุ่มคนนั้นนั่งลับมีดอยู่ ชาวบ้านก็พากัน เยาะเย้ยถากถาง ว่ามานั่งทำอะไรไม่เข้าท่า ว่าเขาช่างขี้เกียจ เหลือหลายวันๆไม่ทำหน้าที่ของตน เอาแต่นั่งลับมีด อยู่สบายๆ เสียเวล่ำเวลา ทำงานตัดต้นไม้
เมื่อลับมีดจนคมได้ที่แล้ว เขาก็ ไปตัดต้นไม้ ต้นไม้ถูกตัดลงอย่างรวดเร็วทันใจ มีรอยตัดที่สวยงามกว่าการเอามีดทู่ๆ ไปตัด ชาวบ้านทุกคนเห็นดังนั้นก็ทั้งตกใจและประหลาดใจ ว่าชายคนนี้ต้องเป็นผู้วิเศษแน่ๆ และต้นไม้ที่เขาตัดต้องเป็นต้นไม้ที่วิเศษแน่ๆ.
จึงหันมากราบไหว้บูชาชายหนุ่มผู้นั้นว่าเขาเป็นผู้วิเศษ กราบต้นไม้ที่เขาตัดทุกวัน พร้อมกับร้องขอกับต้นไม้ที่เขาตัด ว่าขอให้ต้นไม้ที่ ตัวเองตัดแล้วให้มีรอยที่ถูกตัวสวยงดงามอย่างนี้เถิด
ทุกคนในหมู่บ้าน กราบไหว้บูชา ชายหนุ่มผู้วิเศษที่ตัดต้นไม้ได้รวดเร็ว และสวยงาม ร้องขอกับต้นไม้ที่เขาตัดว่าช่างเป็นสิ่งที่วิเศษเหลือเกิน
.........,,แต่ไม่มีใครถาม วิธีลับมีด จากชายหนุ่ม คนนั้นเลย .........
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น