หลายๆโรงแรม หรือรีสอร์ทขนาดเล็กมักจะประสบปัญหา กับ หัวหน้างาน หรือ ผู้จัดการที่เข้ามาดูแลโรงแรม ขนาดเล็กที่มีขนาดห้องไม่กี่ห้อง โดยจ้าง พนักงานที่มาจากโรงแรมขนาดใหญ่และเป็นพนักงานที่มีความสามารถสูง ในระบบโรงแรมขนาดใหญ่ เคยทำงานอยู่ในองค์กรที่มีผู้ใต้บังคับบัญชา จำนวนมาก และ ผ่านงานจากโรงแรมในเมืองใหญ่ทำงานอย่างมีระบบระเบียบ มีความสามารถบริหารและจัดการคนจำนวนมากได้เข้าใจในการจัดการระบบ และทรัพยากรมนุษย์ ได้เป็นอย่างดี มีความรู้ความเชี่ยวชาญในโปรแกรมสำเร็จรูปในโรงแรม
โดยเจ้าของโรงแรมหวังว่าผู้จัดการคนใหม่ จะเข้ามาจัดระเบียบ ทำให้โรงแรมเป็นระบบ มีระบบการทำงานที่เข้มแข็งขึ้น แล้วผู้จัดการคนใหม่ ก็ไฟแรงเป็นอย่างยิ่ง โรงแรมเล็กๆขนาดนี้ ไม่คณามือหรอก เคยบริหารคนจำนวนมาก ก็ทำมาแล้ว และบางครั้ง ก็อาจจะได้ผู้จัดการคนใหม่เพิ่งจะ เคยเปลี่ยนงาน จากตำแหน่งหนึ่งในโรงแรมขนาดใหญ่มาเป็นผู้จัดการก็เป็นได้
มาดูการเริ่มงานของผู้จัดการคนใหม่กันโดยเริ่มแรก เขาจะเป็นผู้จัดการที่ดีมาก ขยันขันแข็ง เปลี่ยนโน่น นี่ นั่น ตลอดและบ่น ระบบ โปรแกรมคอมพิวเตอร์ ของโรงแรม ว่าล้าสมัย รองรับข้อมูลจำนวนมากในอนาคตไม่ได้ พนักงานที่ทำงานอยู่ไม่ได้เรื่อง ทำงานไม่มีระเบียบทำงานแบบชาวบ้าน (ก็ชาวบ้านนั่นแหละที่ทำงานหล่อเลี้ยงโรงแรม มาตลอด)แม่บ้านอู้งาน ทำงานช้า มีการงุบงิบ โกง โน่นนี่นั่น ในหมู่พนักงาน ผู้จัดการจะรายงานถึงข้อเสียทั้งหมดของโรงแรมตลอด และ จะหาทางแก้ โดยการทำเอกสารขึ้นมา เยอะมาก ให้พนักงานที่ทำงานเซ็นทุกอย่างทำรายงานเป็นปึกๆ ส่งผู้จัดการทุกวัน และแล้ว แม่บ้านหรือ พนักงานธรรมดาอ่านหนังสือไม่ได้ เขียนไม่เก่ง มัวแต่มานั่งห่วงเอกสาร แทนการทำงานเพราะถ้าไม่ส่งเอกสาร เดี๋ยวผู้จัดการหักเงิน หรือปรับๆๆ (ถามว่า เอกสารที่ทำเคยอ่านมันกี่ตัว ทำรายงานเอกสารเท่าที่จำเป็นก็น่าจะเพียงพอให้มีการสื่อสารกันให้รู้เรื่อง เพื่อให้งาน ราบรื่น ไม่มีติดขัด เอกสารไม่ได้ทำไว้เพื่อกันไม่ให้ตัวเองพ้นผิด เวลามีปัญหาขึ้นมาจะได้มีเอกสารยืนยันว่าหัวหน้าไม่เกี่ยว ลูกน้องผิด) ไม่ใช่ผิดนิดหน่อยก็ลงใบเตือนเป็นเอกสาร เดือนๆหนึ่งพนักงานรับ ใบเตือนเป็นปึกๆ ทำงานกันแบบเกร็งๆ ไม่เต็มที่เพราะกลัวผิด เลยไม่ได้แสดงความสามารถของตัวเองได้ พนักงานที่ทำงานอยู่ด้วยก็เกิดอาการเกรงกลัวว่าตัวเองทำงาน จะมีความผิด เวลาสั่งให้ทำงาน ก็จะทำเมื่ออยู่ต่อหน้าและมีอาการลนลานเมื่อได้รับคำสั่ง เมื่อไม่เข้าใจก็ไม่กล้าถามทำให้เมื่อรับคำสั่งไปแล้วทำงานผิดพลาด หรือบางที่ อาจถึงขั้นต่อต้าน ไม่ยอมทำงาน
ใครที่เป็นผู้จัดการ อยู่แล้วเป็นแบบนี้ครูขออภัยด้วยน๊า....ไม่ได้ว่า แต่อยากให้หันกลับมามอง ด้านหลังของเราใหม่
ทีนี้ มาเริ่มมองกันใหม่ธุรกิจโรงแรมขนาดเล็ก เป็นโรงแรมที่เกิดขึ้น ส่วนใหญ่ จะเป็นระบบครอบครัวอยู่กันแบบพี่น้อง ถ้อยที ถ้อยอาศัยกัน ไม่มีการแก่งแย่ง ชิงดี กันไม่มีการแข่งขัน เขาจะทำงานกัน แบบสบายๆ ทำตามแบบที่เขาเคยทำ แต่ผู้จัดการคนใหม่มาจากระบบเต็มขั้น ที่ทุกอย่างวางไว้ จนลงตัวหมดแล้ว แต่ พอมาทำกับโรงแรมขนาดเล็กก็เหมือนกับการจับปูใส่กระด้ง หรือ ต้องมาเรียบเรียงคำศัพท์ใหม่ทั้งหมดตัวผู้จัดการเองอาจจะเริ่มหงุดหงิดกับการทำงาน ที่ไม่เป็นมืออาชีพของพนักงาน สั่งอะไรก็ไม่ได้เหมือนใจและก็มาดูถูกพนักงานงานว่าเป็นชาวบ้าน บ้านนอกธรรมดา แต่อย่าลืมไปพนักงานในโรงแรมใหญ่ ในเมืองใหญ่ ก็เป็นชาวบ้านธรรมดาเหมือนกัน แต่ทำไมเขาทำงานได้ดีกว่า
พนักงานในโรงแรมใหญ่มีแรงกดดันมากกว่า มีการฝึกฝน มีความกระตือรือร้น และมี วัฒนธรรมที่สามารถเลียนแบบได้ในโรงแรม แต่โรงแรมขนาดเล็กไม่มี อยากให้ผู้จัดการคนใหม่ หันมามองธรรมชาติของคนในพื้นที่นั้น เราเป็นคนนอกพื้นที่ เป็นคนในเมือง(ซึ่งธรรมชาติการทำงานคนในเมืองจะแข็งกระด้าง ทำงานโดยอัตโนมัติ รวดเร็ว ถูกต้องเป๊ะๆๆๆ) แต่คนที่อยู่ตามชนบทหรือเมืองเล็ก จะมีธรรมชาติ ของตัวเองเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละพื้นที่ เขาจะมีเสน่ห์ และมีความน่ารัก ของคนในพื้นถิ่น ซึ่งก็เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งของโรงแรมตามเมืองเล็กๆ หรือ เจ้าของโรงแรมอาจจะหันมามองคนในพื้นที่มาดูแลจัดการโรงแรมให้ เขาก็อาจจะกลมกลืนกับโรงแรมได้ง่ายกว่า (อันนี้ก็ไม่เสมอ...ไปนะคะ)
จากที่ครู ไปสัมผัสโรงแรม ตามเมืองเล็ก ๆจำนวนไม่น้อย ทุกรีสอร์ท มีเสน่ห์ ที่คนทำงานในโรงแรม ที่เป็นคนพื้นถิ่นเป็นชาวบ้าน ที่มีความจริงใจ มีภาษาพูดที่ ออกมาตรงๆ ยิ้มแย้มแจ่มใส โอบอ้อมอารีทำงานแบบอลุ้มอล่วย ช่วยเหลือกันทำงาน และยังติดนิสัยการลงแขกกันทำงานซึ่งก็เป็นนิสัย ของคนไทย ทำงานผิดบ้างถูกบ้าง ก็พูดจากันได้
อยากให้ผู้จัดการคนใหม่อย่าพยายามเอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ในการจัดระบบโรงแรม ให้เอาธรรมชาติของโรงแรมเป็นที่ตั้งก่อน แล้วค่อยเรียนรู้ และปรับรูปแบบให้พอเหมาะ พอควรอย่าใด้ใส่ความเป็นในเมืองหรือระบบใหญ่ เข้าไปในธรรมชาติของโรงแรมขนาดเล็กอาจจะทำให้สถานที่นั้นขาดเสน่ห์ ของธรรมชาติตรงนั้นไป ....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น